"Backes" maken deel uit van de landelijke traditie in vele dorpen tussen het Westerwald en Vogelsberg.
De oorsprong van de huidige Hessische bakovens gaat terug tot het midden van de 16e eeuw: graaf Johann VI van Nassau-Dillenburg verordonneerde in de "Hout- en bosverordening" van 18 januari 1562: "In elk dorp moeten meerdere gemeenschappelijke bakovens worden verordend". Enerzijds was het gemeenschappelijk bakken bedoeld om hout te besparen, aangezien de hulpbronnen in de regio langzaam schaars werden door het immense verbruik van hout, bijvoorbeeld voor het smelten van ijzer. Anderzijds werd het brandgevaar voor de boerderijen, die meestal waren gebouwd van hout, leem en stro, met hun woningen en stallen, verminderd door een aparte locatie van de nu geïsoleerde bakkerijen. Als gevolg van deze verordening werden talrijke dorpsbakkerijen gebouwd. Door de uitwisseling van informatie - handel, huwelijken en ambulante handel - die de grenzen van de heerlijkheid overschreed, werd dit voordelige model snel populair in heel Hessen.
In het midden van de 19e eeuw beleefde de gemeenschappelijke bakkerijcultuur een renaissance, te beginnen in de toenmalige Pruisische provincies in wat nu Rijnland-Palts en Hessen zijn. In 1846/1847 veroorzaakten misoogsten in heel Europa grote ellende, ook in het Koninkrijk Pruisen, waartoe ook het stadje Weyerbusch in het Westerwald behoorde. Toen de regering meel uitgaf, richtte burgemeester Friedrich Wilhelm Raiffeisen - die ook wordt beschouwd als de grondlegger van het coöperatieve systeem - een "broodvereniging" op. Het toegewezen meel werd verwerkt in een speciaal gebouwde bakkerij. Het brood dat hier gebakken werd, kon tegen een gunstige prijs aan de behoeftige bevolking worden uitgedeeld. Naburige dorpen in het Westerwald, het Lahn-Dill-Bergland, het Burgwald en de Schwalm namen het idee van de "bakhuis- en bakkersvereniging" al snel over. Vandaag de dag zijn er veel bakkerijen waarvan de eerste stenen in dezelfde tijd zijn gelegd.
De kunst om goed brood te bakken in een bakkerij heeft altijd veel ervaring gevergd en heeft de gemeenschap gevormd. Het begon met het selecteren en snijden van geschikt hout, het 's nachts verwarmen van de oven en het bepalen van de bakvolgorde. Dit werd van tevoren beslist door de bakkersgemeenschap, vaak door loting. Het brooddeeg zelf werd gewoonlijk van tevoren individueel bereid volgens een thuisrecept en naar de bakkerij gebracht. Niet alleen de keuze van het meel, maar ook de temperatuur waarbij de broden met de drukker in de oven werden gelegd, was bepalend voor een goed succes. De tijd dat het brood in de oven bleef, werd gebruikt voor communicatieve uitwisseling tussen de "Backesbäcker/innen" en was dus belangrijk voor de dorpscohesie. Dit traditionele systeem van dorpsbakkerijen maakte bijna vanaf het midden van de 19e eeuw tot in de 20e eeuw een integrerend deel uit van de plaatselijke voorziening. Door de technische ontwikkelingen beschikken veel huishoudens sinds het midden van de jaren vijftig over een eigen elektrische oven, zodat het gemeenschappelijk bakken in bakkerijen steeds minder belangrijk is geworden. Vooral in de jaren zestig werden veel bakkerijen gesloopt. Tot op de dag van vandaag zijn er echter nog talrijke bakkerijen en bakkersverenigingen, vaak met een lange, ononderbroken traditie die tot op de dag van vandaag voortduurt, die op de aloude manier bakken en de dorpsgemeenschap onderhouden. In Hessen beleeft de bakkerij in de Gemeenschap momenteel een wedergeboorte.
Text: Naturpark Lahn-Dill-Bergland
De bakkerij in Groß-Altenstädten
Het bakhuis zelf bevindt zich in het linkergedeelte van het oude stadhuis en bakhuis, waarvan het oudste gedeelte uit 1579 dateert. Het volledige gebouw, dat eigendom is van de gemeente Hohenahr, werd in 2005/2006 gerenoveerd in het kader van het dorpsvernieuwingsprogramma. In de loop hiervan werd ook de bakoven opnieuw bekleed. Nu kunnen er weer zo'n 30 - 40 broden in de houtoven gebakken worden.
Naast de bakkamer met de oven is een aparte voorbereidingsruimte. Daar kan het zuurdesem worden gekneed in houten troggen, hetzij met een deegkneedmachine, hetzij op traditionele wijze met de hand. De twee lange houten tafels kunnen dan worden gebruikt voor de bereiding van de broden, maar ook van grote schalen gistkoeken of pizza's. De passende accessoires, zoals deegmanden en bakplaten, alsmede houten rekken om de broden tijdelijk op te bergen, zijn hiervoor beschikbaar.
Het bakhuis kan worden gereserveerd door individuen, clubs en groepen, waardoor samen bakken een heel bijzondere ervaring wordt. Op verzoek geven wij graag vooraf een introductie over het gebruik van de oven.
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
Contact en routebeschrijving
Erdaer Strasse 2
35644 Hohenahr Großaltenstädten
